بعضی از ادما خیلی عجیب و غریب هستند کارو زندگی خودشان را ول می کنند و صبح تا شب زاغ سیاه مردم را چوبمی زنند .بعضی هم کارو زندگی شان را ول نمی کنند چون کارو زندگیشان شده همین فضولی کردن و امار گرفتن و دخالت کردن ودست بردن به حریم خصوصی مردم _به حریم کسانی که، ان فضول باشی ها،یا ادعا می کنن چون دوسشان دارند اینجوری از انها محافظت(؟!)می کنند یاچون شاید در گذشته(و یا در اینده؟!!!!)دوسشان داشتند (ویا خواهند داشت !!)_ کاش کمی فکر کنند وبفهمند که با این کارها فقط روح و ناخداگاه خودشان را پست وبی ارزش وحقیر صفت می کنند وکم کم دیگر نمی شود انها را بعضی «آدمها» خطاب کرد!
پ.ن:وای به حال روزی که طرف نه تنها دوستت نداشته باشد بلکه با تو کینه ودشمنی هم داشته باشد!
اولین روزها
تازه است وبا طراوت
مثل مثل یک سیب سبز ونو رس
که تن لیز وبراق ِ کوچکش
اشاره ی هوس انگیزی به دندانهاست
بوی تازگی اش
تا عمق سلول های ذهن را سر زنده می کند
و قلب را به منتها الیه تن می کشاند
وقتی ذرات هوا مرتعش می شوند
وجا برای دانه های رنگین وجودت باز می کنند
که کم کم
اهسته ومهربان و شیرین
پخش در تجسم روزها می شوند
در متن تصویر، اهنگ داغ قلبم را می شنوم
که ارتعاشش تنم را می لرزاند
و گوشه لبهایم را نرم با لا می کشد
تا همراه شادی لبخندم
انچنان که می خواهی
بوسه ای رویایی هدیه ات کنم
من تنها لمست را می خواهم
بدون حتی یک گاز کوچک
تا برای همیشه از بویت سر مست شوم
ای پسرم ابشالوم پسرم ابشالوم!
کاش من به جای تو مرده بودم
ای پسرم پسر من!
(کتاب دوم سموییل باب هجدهم)